Oud en nieuw breekt weer aan. Waar veel mensen de gezelligheid van familie, vrienden en feestjes opzoeken is er ook een grote categorie mensen die een oogje in het zeil houden en klaarstaan voor hun medeburgers ten tijde van ongelukken en opstootjes. Politie, Brandweer, Ambulances, Ziekenhuizen, Rijkswaterstaat en ook ons vak de beveiligers staan paraat voor de gezelligheid en veiligheid van anderen.
Ons team is vanavond op diverse plaatsen aan het werk waaronder ook in het centrum van Breda. Hieronder de belevenissen van een van onze beveiligers tijdens de jaarwisseling....
Het is zaterdag 31 december 21:00 als mijn wekker gaat. Mijn powernapje lijkt zijn uitwerking niet te missen en ik spring onder de douche. Ondertussen bedenk ik mij welke collega's er allemaal aan het werk gaan vanavond en waar we mogelijk rekening mee moeten houden: agressie, verbaal geweld, vuurwerk dat naar ons gegooid wordt en diefstal/vernielingen. Geen plezierig lijstje als je het zo leest en het is altijd maar weer afwachten hoe zo'n oud en nieuw nacht verloopt.
Het is 22:00 als ik mijn jas aantrek en mijn tas meepak met mijn spullen erin. Als eerste rijd ik naar de verzamelplaats waar de eerste collega's beginnen. Iedereen die op die locatie moet werken is ruim op tijd en ondanks dat we het liefst ook allemaal de gezelligheid op zouden willen zoeken, zit de stemming er goed in. Op de verzamellocatie lijkt het om ons heen wel een oorlogsgebied. De ene knal van vuurwerk is nog harder dan de andere. Gelukkig is het meeste buiten ons gebied.
Mijn telefoon lijkt wel niet te stoppen met piepen en trillen. Ik probeer de belangrijke werk-gerelateerde berichten er tussenuit te filteren als er een berichtje van mijn moeder voorbij schiet. Snel open ik het berichtje. Mijn moeder wenst mij een gezellige avond werken toe en hoopt heel erg dat ik weer gezond en wel op nieuwjaarsdag op de borrel kom. Ik typ snel terug dat dat wel goed gaat komen en dat ik mijn ouders veel plezier wens op hun feestje en alvast de beste wensen meegeef.
Het is fijn om te merken dat alle collega's ruim op tijd zijn en ook mijn maatje waar ik vanavond mee werk komt samen met een andere collega die hij opgehaald heeft aanlopen. Om 23:00 start een deel van de collega's met hun werkzaamheden en in een afgeslankt groepje collega's wordt nog even verder besproken hoe de avond verder gepland staat.
Om 23:45 besluiten mijn maatje en ik dat wij alvast richting onze werklocatie lopen. Tussen het knal en siervuurwerk door bereiken we iets voor 0:00 onze werkplek. We melden ons bij de organisatie van het evenement en bespreken de laatste details. Samen met de organisatie en de vrijwilligers die die avond werken proosten mijn collega en ik (met ons colaatje) om 0:00 op het nieuwe jaar. Na een ronde door de locatie gemaakt te hebben, nemen we onze positie in en gaat om 0:30 de deur open. Gelijk melden zich al de eerste bezoekers. De gelukwensen gaan over en weer. Het is leuk en fijn om te merken dat een gedeelte van de bezoekers zich realiseert dat er ook mensen zijn die werken en ze wensen ons dan ook vaak een veilige avond toe met hopelijk weinig tot geen 'gezeik' en ellende. De sfeer is gezellig en ontspannen.
Om 1:30 wordt mijn aandacht getrokken door twee meiden waarvan er een flink in huilen uitgebarsten is en door de ander getroost wordt. Ze staan buiten naast de ingang van onze locatie. In eerste instantie denk ik dat het gaat om liefdesverdriet of om een ruzie tussen vriendinnen en wil ik mij er niet mee bemoeien. Ik vang wat flarden op van hun gesprek en er lijkt toch iets meer aan de hand te zijn. Ik vraag aan de dames wat er aan de hand is en of ik iets kan doen voor ze waarop ze aangeven dat een van hen even daarvoor door een groepje jongens beroofd is van haar geld. Ik probeer wat meer info te krijgen en besluit om via de horecatelefoon de politie op de hoogte te brengen omdat ik vermoed dat het goed mogelijk is dat er camerabeelden van zijn. Aan de telefoon spreken we af dat ik de dames even vraag te blijven wachten en cameratoezicht schakelt de politie in en zij zullen even naar de dames toe komen.
Gedurende deze eerste uren van het nieuwe jaar, komen ook alle agenten op straat even een kort praatje maken en wisselen we de beste wensen voor het nieuwe jaar uit met elkaar.
Regelmatig lopen mijn collega of ik een rondje door de zaal heen. Her en der moeten we sommige feestvierders eraan herinneren dat er binnen niet gerookt mag worden en verwijzen we ze naar de rookruimte die aanwezig is of dat ze naar buiten moeten om te roken. Over het algemeen wordt hier met een "oh sorry, gewoonte" op gereageerd en maakt men de sigaret uit of loopt men gelijk naar de rookruimte. Een aantal bezoekers blijven, ook na jaren, roepen dat ze het niet wisten ja jaaaaa.....
Als de drukte bij de deur minder wordt, verhuist mijn collega permanent naar binnen. Hij gaat toezicht houden in de zaal. De sfeer is gemoedelijk. Een aantal bezoekers houden we extra in de gaten omdat zij wel erg ruim in hun alcoholconsumptie zitten. Lekker een biertje en een glaasje champagne drinken is natuurlijk prima maar we zien iedereen ook graag veilig thuis komen.
Ik heb bij de deur net een groepje stomdronken mensen geweigerd als ik via mijn portofoon hoor dat mijn collega iemand in het vizier heeft die probeert in een truss te klimmen. Nog voor mijn collega de tijd heeft hem vast te pakken, valt deze uit de truss en valt op een aantal andere bezoekers. Als ik aankom is mijn collega met hem in gesprek en probeert hem te bewegen mee naar buiten te gaan. Het lijkt erop dat het een flinke klap geweest is want zijn hand bloedt flink en ook op zijn hoofd lijkt hij een wondje te hebben. In deze drukte kunnen we niets doen voor hem dus met enige overredingskracht en lichte dwang dirigeren we hem naar buiten. Daar hebben we voldoende ruimte en licht om naar de verwondingen te kijken. Ik concludeer al snel dat zijn hand professionele hulp nodig heeft. Er zit een flinke diepe snee bij zijn duim en ik vermoed dat deze gehecht moet worden.
Vrienden van hem ontfermen zich uiteindelijk over hem en gaan samen met hem met een taxi naar de Spoedeisende hulp toe. Fijn om te zien dat hij vrienden heeft om samen mee te feesten maar ook dat ze voor hem klaarstaan als hij hulp nodig heeft.
De avond loopt op zijn einde. Het garderobeteam voorziet iedereen weer vlot van zijn of haar jas en mooi op tijd is de zaal weer leeg. Kort bespreken we de situaties/incidenten door met de organisatie en dan is het tijd om op huis aan te gaan. Mijn collega en ik lopen nog even via de andere locatie waar collega's aan het werk zijn en wensen daar alle collega's ook een goed 2017 toe. Om 8:00 start ik mijn auto en rijd op huis aan. Wat ik toen echter nog niet wist, was dat ik om 10:00 weer naast mijn bed zou staan....